16-8-18 - 16-10-18

Lieve allemaal,

In eerste instantie was ik van plan elke week een stukje te schrijven, maar dat bleef al snel achterwege… Dus hierbij: verslag numero uno! Ik ben ondertussen halverwege mijn reis en de afgelopen twee maanden is er ontzettend veel gebeurd, en het lijkt me super leuk jullie een kijkje te geven in mijn leven hier!! Bovendien vliegt de tijd voorbij dus is het hoog tijd om even stil te staan bij alle bijzondere dingen hier :)

De eerste week was vrij heftig in alle opzichten: voor het eerst zo ver van huis, met een hoop onbekende mensen, nieuwe cultuur en een roommate om mijn kamer mee te delen. Het was een heleboel verandering van de ene op andere dag, maar ik heb me vanaf het eerste moment heel welkom gevoeld! De mensen hier zijn erg open naar iedereen, en als je vertelt dat je uit het buitenland komt willen ze je meteen overal mee helpen en je wegwijs maken. Natuurlijk was het wel even wennen, en de eerste paar weken heb ik ook regelmatig heimelijk teruggedacht aan thuis. Maar door de fijne omgeving waarin ik terecht kwam, was er veel afleiding en viel het uiteindelijk allemaal wel mee.

Nadat alles was gesetteld met school – ik heb zo’n beetje alle vakken geruild waar ik me in eerste instantie voor had ingeschreven: koningin Keuzestress – was het gelukkig vrij makkelijk om een ritme te vinden en voor ik het wist vlogen de weken voorbij. Het niet volleyballen was na 11 jaar wel even wennen, maar ook dat heb ik inmiddels kunnen accepteren (al kan ik niet wachten om weer te beginnen, hihi). Om mijn schoenen niet te laten verstoffen ben ik begonnen met handbal en dat is een waardige vervanging! Met het calorierijke dieet van de kantine hier kan ik het me ook niet eens veroorloven om vier maanden stil te zitten: onbeperkte toegang tot de toetjes in de kantine die vrijwel tegenover mijn huis is vereist een stevige mate van discipline, haha.

De vakken die ik hier volg zijn heel anders dan in Nederland: de klassen bestaan elk uit ongeveer 30 mensen, professors worden bij de voornaam genoemd en er hangt een hele persoonlijke sfeer. Aanwezigheid is verplicht (dat was even slikken) en goed voorbereiden ook. In het begin voelde het een beetje als de middelbare school all over again, maar na de eerste tentamenweek heb ik gemerkt dat het eigenlijk heel chill is! Het scheelt dat de vakken oprecht interessant zijn en omdat het zo persoonlijk is willen de meeste docenten ook echt dat je goede cijfers haalt. Daarnaast helpt het curve systeem ook een handje mee.. (lees: de resultaten worden gestandaardiseerd zodat 80% van de klas het vak gegarandeerd haalt). Dat scheelt veel stress voor tentamens want in plaats van dagen strijden in de UB, heb je hier aan een paar avondjes goed leren genoeg en kan je in het weekend nog doen en laten wat je wilt! 
Één vak waar ik fan van ben is Applied Improvisation, wat heel anders is dan alle andere business vakken die ik ooit heb gehad. Ik vind mezelf helemaal geen creatief persoon en van het woord improvisatie werd ik zelfs een beetje bang, maar ik ben heel blij dat ik het vak toch gekozen heb! De inspirerende docent en de oefeningen duwen je echt uit je comfort-zone en naast het verbeteren van ‘normale’ communicatie skills leer je hierdoor ook veel over jezelf en de wereld buiten de business school.  

Studeren met Amerikanen is op zichzelf al heel interessant, want het stereotype dat veel van hen niet bijzonder veel weten over de wereld buiten hun eigen land is een paar keer heel grappig naar voren gekomen. Zo kreeg ik als reactie toen ik zei dat ik uit Nederland kwam een keer: 'Cool! That's in Canada, right?', en heb ik een paar mensen ontmoet die oprecht dachten dat Amsterdam een land was. Bij het benoemen van landen in de EU kwam mijn klas ongeveer halverwege en vrijwel iedereen vergeet dat de meetsystemen van fahrenheit, feet, stones en gallons niet gebruikt worden waar wij vandaan komen. Gelukkig is het alleen maar heel erg grappig want ze drijven ook zelf vaak de spot met hun (gebrek aan) kennis, en willen vaak vanalles weten over Europa van ons. 

Zoals ik eerder al zei laten de vakken hier ons genoeg ruimte aan ons over voor leuke dingen, en daar maken we dan ook graag gebruik van. Van tevoren dacht ik heel optimistisch: elke vrijdag vrij, dat wordt elk weekend reizen naar een nieuwe stad! Helaas drukte mijn portemonnee me al gauw met mijn neus op de feiten en bleek ik voor dat plan een klein fortuin nodig te hebben. Gelukkig blijkt er hier in en rondom Chapel Hill ook genoeg te doen: 

• In de eerste week zijn we naar Lake Jordan geweest met Amanda, een meisje dat hier geboren en getogen is en ons vanaf moment 1 een soort van heeft geadopteerd als exchange-kinderen. Ze heeft ons geïntroduceerd aan een aantal typische dingen van North Carolina, zoals de BBQ-restaurants waar je ongeveer voor drie volwassen personen eten op je bord krijgt, 'Sweet tea' wat precies is wat je denkt dat het is (al kan ik het na twee maanden nog steeds niet echt waarderen), het gebruiken van 'Y'AAAALL' in zoveel mogelijk zinnen, de 2000s party in een club hier in de buurt (voelt een beetje alsof je dronken op een kinderfeestje bent, heel leuk) en dus Lake Jordan, Amanda rijdt ons in haar grote auto overal naar toe. 
• We hebben gehiked door Stone Mountain State Park, een groot nationaal park op ongeveer 2 uur rijden van Chapel Hill. Ookal moesten we er achterlijk vroeg voor uit bed, het was het waard! Alle zeven (uitwisselingsstudenten uit Kopenhagen, Wenen en Rotterdam) waren we even onervaren met het 'echte' hiken: inclusief ouderwetse map, kompas en fluitje voor als je verdwaald raakt, dus het was een hele ervaring. 'Take only memories, leave only footprints' was het credo en zo hebben wij als verwende, alles-consumerende stadsmensen een dag helemaal ecovriendelijk geleefd. Laten we het erop houden dat ik erg blij was dat ik tijdens de trip geen grote boodschap hoefde te doen, bedenk zelf maar wat daar de bedoeling van was... Hoe dan ook, het was tof om een keer te doen!
• Op de North Carolina State Fair hebben we kennis gemaakt met Amerikaanse zuidelijke cultuur ten top: wedstrijden tussen kinderen die koeien rondcommanderen, motorbanen waar auto's net zo hard over crossen tot de motor ontploft, en vooral: eten! De Amerikaanse cuisine is niet per se heel divers, het komt er eigenlijk op neer dat ze alles in de frituur pleuren (zie foto's op deze site!). Verbazingwekkend genoeg is het nog best lekker, met name gefrituurde oreo's zijn een aanrader!!
• We hebben een NBA basketbalwedstrijd in de hal op onze uni gezien, en tot nu toe twee wedstrijden van 'ons' American footballteam! De meeste aandacht gaat hier by far uit naar basketbal, aangezien UNC in de hoogste competitie speelt van universiteiten in de VS (Michael Jordan heeft hier ook gestudeerd, omg). De football wedstrijden zijn iets minder prestigieus en het UNC team (ook wel de Tar Heels genoemd) verliest over het algemeen alles, maar de sfeer is top en het entertainment tijdens de wedstrijd ook! Op 'Game Day' staat de campus helemaal in het teken van de football wedstrijd en worden er overal op het terrein tailgates georganiseerd, dat zijn een soort pre-drinks voor de wedstrijd. Bij mensen thuis of random op straat worden dan tentjes en boxen neergezet en drinkt iedereen om vast in de goede sfeer te komen - het zorgt een beetje voor een campingsfeer en is heel gezellig!
• Ongeveer een keer in de week worden er zogenaamde intramural wedstrijden georganiseerd voor allerlei sporten, waaronder beachvolleybal en indoor volley. Het niveau is niet heel serieus maar we hebben met een leuke groep mensen meegedaan aan het beachvolleyseizoen en volgende week begint het indoor schema, dus ik hoef niet helemáál zonder, haha.
• En niet te vergeten: huisfeestjes! Omdat de legale alcoholleeftijd hier 21 is, is er meestal wel via via ergens een feestje om toch met z’n allen uit te kunnen gaan. Er zijn genoeg creatieve manieren omheen verzonnen ;)

Naast de weekendjes hier heb ik tot nu toe twee reizen gemaakt: eind augustus zijn we met zeven meiden naar Wilmington geweest (een dorpje aan de kust van North Carolina) en toen de universiteit vijf dagen werd gesloten door orkaan Florence, hebben Iris en ik onszelf getrakteerd op vijf dagen in Toronto. Beide tripjes waren een succes!! Wilmington is een leuk, schattig dorpje waar we overdag lekker hebben rondgestruind in het centrum en naar het strand zijn geweest, en ’s avonds helemaal southern-style zijn uitgeweest: omringd door chicks in cowboylaarzen en met Cotton-Eye Joe muziek in de kroeg!

Toronto was er niet mee te vergelijken maar oh zo vet: ik zou er zo willen wonen! Over de hele stad hangt een hele chille vibe en in vijf propvolle dagen hebben we nog niet alles kunnen doen wat we wilden. Een vriendin die er woont heeft ons goed de weg gewezen met onze mega last-minute reis (Thanks Kras!), en het had zo moeten zijn dat het ook nog eens haar verjaardag was dat weekend, dus dat werd goed gevierd. Tussendoor hebben we ook tijd gemaakt voor een uitstapje naar de Niagara Falls (stond eigenlijk niet in de planning maargoed, dichterbij dan Toronto zouden we waarschijnlijk nooit komen, redeneerden we), en dat was de hobbelige, twee uur durende busrit inclusief kater dubbel en dwars waard! De reis was heel vermoeiend maar we hebben er nog lang van nagenoten.

Kortom: het leven hier gaat ondertussen helemaal zijn gangetje en ik heb genoeg tijd en ruimte om de dingen te ondernemen die ik wil :) Het is een leerzame ervaring tot nu toe en ik merk dat ik best veel zelfstandiger ben geworden en mezelf op een hele andere manier ontwikkel dan thuis. Mijn roommate is een ontzettende lieverd en ook met de andere meiden op mijn gang kan ik goed overweg, wat het huis tot een thuis maakt. Elke week leer ik leuke nieuwe mensen kennen en hoewel de tijd voorbij vliegt staan er nog veel leuke dingen op de planning: deze week huren we een auto en maken we een roadtrip door North Carolina, Halloween en Thanksgiving komen eraan en na de laatste tentamens in december ga ik (deels alleen, aaah!) een reis maken naar Philadelphia, New York City en Washington DC, waar ik ONT-ZET-TEND veel zin in heb!! 

Tot snel y'all! ;)

Lieve groetjes, Milou.